M. Ali KAYA
İnovasyon, Bilim ve Teknolojinin en güncel sözcüklerinden birisidir. Türkçede bu kelimenin anlamını karşılayacak bir kelime bulunmadığı için “Yenilenme” olarak adlandırılmaktadır. Aslında kelime “yeni ve değişik bir şey yapmak” anlamında Latince “İnnovare” kelimesinden gelmektedir.
İnovasyon, “bilim ve teknolojinin ekonomik ve toplumsal yarar sağlayacak şekilde yenilenmesi” demektir. Bu da bilim ve teknolojide kısa ve uzun vadeli hedeflerin planlanması ve bu plana göre faaliyetlerin yapılması İnovasyon ile aynı anlamı taşımaktadır.
İnovasyonu Stratejik Planlamadan ayıran en önemli özellik, kendi başına bir etkinlik olmaması, bilim ve teknolojinin tüm süreçlerini kapsaması ve birlikte planlanarak hedefe ulaşılmasıdır. Plan, eylem ve sonuçların değerlendirilerek faydaya dönüştürülmesi için gereken tüm entegre çalışmaları kapsamaktadır. İnovasyonun sağlanabilmesi için toplumun ve eğitimin bütün kesimlerinin desteğini alması gerekmektedir.
Türkiye’de yapılan çalışmalar ve araştırmalar dosyaya konmak üzere yapılır. Gerektiğinde çıkartılır ve gösterilir. Sistem bunu gerekli kılmaktadır. Bireylere ve topluma yönelik fayda sağlamaya ve somut sonuçlar alamaya yönelik değildir. Bu da İnovasyon ile ters orantılı bir durumdur. Dosya ile yapılan çalışmalar İnovasyon felsefesine temelden aykırıdır. İnovasyon üzerinde çalışma yapan TÜBİTAK bu konu üzerinde çalışmalar yapmaktadır.
Eğitimde İnovasyon
Eğitimde hayata yönelik ve faydalı sonuçlar almaya dönük yeni metot ve planlamaya “Eğitimde İnovasyon” denmektedir. Batı ülkelerinde eğitimde inovasyondan söz edilmektedir. Toplumsal yarara dönük eğitim verilmeye çalışılmaktadır. Bu eğitimde yeni bir reform ve eğitimde yenilenmedir.
Hürriyete ve özgüvene dayanmayan, yetersiz ve baskıcı eğitim sisteminde kökten değişiklik yapılmadan eğitimde inovasyonu sağlamak ve çalışan beyinleri yetiştirmek zordur. İnovasyon eğitimin temel anlayışı ve yaklaşım olarak almadığımız zaman yine çağın gerisinde kalmaya mahkûmuz.
Eğitimde Yenilenme
Eğitimde çağdaş yaklaşımlar yeniliklerle gelmektedir. Bu da “Eğitimde Özgürlükçü ve pratik hayata yansıyacak şekilde” yeni reformları gerekli kılmaktadır. Öğretmenin ve öğrencinin rolü değişmektedir. Öğretmen bilgi yükleyen, öğrenci de bilgi toplamaya çalışan konumundan hızla uzaklaşmaktadır.
Öğrenci ve Öğretmen
1. Düşünen,
2. Karşılıklı bilgi alışverişinde bulunan (Öğretişim)
3. Fikir üreten,
4. Yeni şeyler üreten,
5. Kendine güvenen ve özgüveni olan,
6. Üreten,
7. Çevresi ile iyi ilişkiler kurabilen,
8. Takım çalışmasını başaran,
9. Teknolojiyi kullanabilen,
10. Yabancı dil bilen, (Avrupa Birliği sürecinde 2 yabancı dil istenmektedir.)
Batılılar ulusal İnovasyon planları yaparken eğitimi yenileyemezsek ve İnovasyona tepeden bakarsak 10-15 yıl sonra kafamızı taşlara vururuz. TÜBİTAK bu konuda çalışmalarını yapmaktadır. Ancak MEB bu konuda gevşek davranırken, üniversitelerimiz de başka şeylerle uğraşmaktadır.
Avrupa Birliği e-Avrupa planlarını hazırlamış ve hedefine de her eve, her okula internet bağlantısı ile beraber her türlü eğitim imkânı hazırlamıştır. Biz ne yapıyoruz?
Gelecek 10 ve 20 yıl hedefini koyarak buna göre çalışmamız gerekmektedir.
Dünyanın 11 farklı noktasında bulunan İnovasyon Merkezlerinden birini İstanbul’da açan “Intel Türkiye”nin Genel Müdür Yardımcısı Tolgar ELVERİCİ “İnovasyon temel eğitimden başlayarak desteklenmeli ve çocuklar bu kültürle yetiştirilmelidir” diyor. Bunun amacı da “sabır ve disiplinle en iyi fikirlere ulaşmayı ve en verimli sonucu almayı” sağlamaktır.
Eğitim bir “Ekosistem”dir ve hayattan soyutlamak mümkün değildir. Bu gün Hindistan’da zorlu şartlarda ve kırsal alanlarda kullanılmak üzere tasarlanmış “Ortak Kullanım Bilgisayarı” (Community PC) ve Çin’de tasarlanan öğrencilere dokunmatik ekranlarla Çince Okuma-Yazmayı öğreten bilgisayarlar vardır. Ülkemizde de e-öğrenme uygulaması projesi çalışmaları başlamıştır.
Kaynak: Kadir Yamaç, http://www.universite-toplum.org/pdf/pdf.php?id=38